Wpis na czasie, krótko i na temat, tylko Moje osobiste odczucie i tylko moim zdaniem!

Kiedy urodziła się Lenka, nawet nie zastanawiałam się nad szczepieniami zbyt głęboko, moja mama szczepiła mnie i moje siostry, wszyscy w moim otoczeniu szczepili swoje dzieci, więc to było takie naturalne, że kiedy Lena się urodzi będę ją szczepiła. Fakt nie zagłębiałam się w to, jakie powikłania mogą nieść szczepienia i jakie mogą być konsekwencje moich decyzji, raczej myślałam o konsekwencjach nieszczepienia. Poza tym nie zaobserwowałam nigdy u mojej córci negatywnych skutków po szczepieniach. Mało tego, pokusiłam się o szczepienie na ospę, a niebawem szczepimy mała przeciw odkleszczowemu zapaleniu opon mózgowych, tak wiem brzmi ekstremalnie, ale u nas to szczepienie jest bardzo uzasadnione, ponieważ mała w zeszłym roku w okresie wakacyjnym "załapała" kilka kleszczy, z których dwa wbiły się już tak, że potrzebna była interwencja lekarska. Boje się o moje dziecko, dlatego szczepie. Boje się, że przez moje widzi mi się i przez mój poparty kilkoma artykułami czy reportażami strach mojemu dziecku mogłoby się coś stać. Na odrę na przykład nie ma leku, a objawy takie jak wysypka czy gorączka w rezultacie mogą prowadzić do utraty wzroku czy zapalenia mózgu, a nawet do śmierci.

Włos jeży się na głowie, kiedy media podają kolejne przypadki śmierci maluszka, który mógłby żyć, gdyby nie obawy mamy powikłaniami, które w ogóle mogą nie wystąpić i najczęściej nie występują. 

Może warto usiąść, pomyśleć i zastanowić się co będzie lepsze dla naszego szczęścia, porozmawiać z lekarzem, poczytać ulotkę, po prostu najnormalniej w świecie zainteresować się tematem. 

Ja szczepie i szczepień nie zaprzestane.